16 ~ Ιουλία Δ. Δραγούμη: Στης μουργιάς τον ίσκιο

Η ζωή ξακολουθούσε σαν πάντα στο έμορφο νησί. Τ' αμπέλια τα τρυγούσαν και πατούσαν τα σταφύλια στα πατητήρια' οι εληές ωρίμαζαν και τις έφερναν με τα κοφίνια στο ληοτρίβι. Στα περιβόλια, τα μυρωδάτα άνθη γίνονταν λεμονάκια πράσινα, μεγάλωναν λίγο, λίγο και οι γυναίκες καθησμένες εκεί κοντά στη θάλασσα τα τύλιγαν σε ψιλό χαρτί και τα καΐκια, που περίμεναν στην προκυμαία να τα φορτώσουν, κουνούνταν απάνω στο κύμα.

Πέρασαν δυο χρόνια από τότε που έφυγεν ο Μάνθος και κοντά το Πάσχα ο γέρο Γκίκας, ο μυλωνάς, έστειλε προξενήτρα να ζητήση τη Βιόλα για το γυιο του τον Παναγή. Εκείνη επερίμενε πως θ' αρχίσουν καυγάδες πάλι με τον πατέρα της γιατί ο γαμπρός αυτός που της πρότειναν, αν και μικρόσωμος και κακοφτιασμένος, είχε καλή δουλειά στον Πειραιά κι' ο πατέρας του, ο γέρο Γκίκας, θα του άφηνε πολλά μια μέρα, γιατί ήτον μοναχογυιός. Αλλά κανένας καυγάς δεν έγινε' ο κυρ Στάμος είπε μόνο ένα βράδυ πολύ ήσυχα στη γυναίκα του και στη Βιόλα, πως έδωκε απάντηση στην κυρά Κρινιώ την προξενήτρα, ότι ευχαριστεί για την πρόταση, μα επειδή δεν έχει παρά μια κόρη μονάχα, δε γίνεται να ζουν αυτοί στον Πόρο κ' εκείνη στον Πειραιά. Και το πιο παράξενο, γιατί στον Πόρο τις γυναίκες δεν τις ρωτούν, γύρισε στη Βιόλα και της είπε'

«Καλά δεν έκανα;»

«Πολύ καλά, πατέρα μου», απήντησεν εκείνη.
... ... ...

Ιουλία Δ. Δραγούμη


Ιουλίας Δ. Δραγούμη, Ποριώτικες Ιστορίες - τόμος πρώτος
Εκδόσεις: Ι.Ν. Σιδέρης, 192;


(φωτ: K.)