36 ~ Αντώνης Βουσβούνης: Παλίρροια

Ο γάμος θα γινότανε μυστικά στον Πόρο. Η Πανδώρα είχε ένα σπίτι στο λόφο, πάνω απ' το Νεώριο. Τρόγυρα ήσαν τα κυπαρίσσια και μπροστά το ειρηνικό μπουγάζι, βαθυγάλανο το δείλι. Τα παιδιά έπαιζαν στις πεζούλες. Η Μίρκα κολυμπούσε, έκανε γυμνή ηλιοθεραπεία, σκάλιζε τα ξύλα της. Περίμενε το νυμφίο. Η Πανδώρα έπλεκε ζιπουνάκια και κοίταζε τη θάλασσα. Περίμενε τον άσωτο.

[....] O γάμος έγινε στον Πόρο. H Λεονώρα κι οι ανδράδελφοί της αναγκάστηκαν να παραιτηθούν απ' τα σχέδια που έκαναν για την Μίρκα — αν έκαναν και κανένα σχέδιο. Αφού ο Αλέξανδρος Βατιγγέλας, υπερτιμώντας την παρατεταμένη νεότητά του, είχε χαρακτηρίσει το νυμφίο "ανεπάγγελτο νέο", συμβιβάστηκαν όλοι με αντάλλαγμα την απουσία τους απ' τη γαμήλια τελετή. Στόν Πόρο πήγαν η Ιόλη κι ο Γιάννης.


Το νησάκι Δασκαλιό (φωτ: Y.)

[....] Η Μίρκα κι ο Γιαννούλης παντρεύτηκαν στο Δασκαληό, στο νησάκι. Παράνυμφος ήταν η Πανδώρα. Η Μίνα και ο Κωστάκης βαστούσαν τις λαμπάδες. Η Μίρκα φορούσε ένα εφαρμοστό φόρεμα από λεπτό κουκουλάρικο, στο φυσικό του χρώμα, με φούστα μακριά. Γύρω απ' τα μαλλιά της άνοιγε σα φωτοστέφανο ένα μικρό αχνογάλαζο πέπλο. Τα μάγουλα και το στόμα της ήσαν εντελώς άβαφα. Είχε ζωγραφίσει τα μάτια της με μαύρο και μπλε κραγιόνι. Μαυρισμένη άγρια απ' τον ήλιο, έμοιαζε με κάποιο τρόπο της Νεφερτίτης. "Είναι τρελή για δέσιμο", μουρμούρισε η Γιούλη. Ο ερυθρόμορφος Γιαννούλης Ύδρογλου ίδρωνε ασταμάτητα. Το ανήσυχο βλέμμα του γυρόφερνε σαν το ραντάρ. Τρυπούσε το ξύλο του τέμπλου, ειρωνευόταν τον πάτερ Σύλβεστρο, περιεργαζόταν αρπακτικά τη Μίρκα με το γαλάζιο πέπλο. Ήταν πια μόνο πειρατής.
"Μείνε ως τη Δευτέρα", είπε η Πανδώρα του Γιάννη.
Ήταν Παρασκευή. Ο Γιάννης κοίταξε τη Λίζη και τη Γιούλη που αποχαιρετούσαν τους νεόνυμφους και είπε ψέμματα πως τον περίμεναν στους Δελφούς. Έφυγε με τα κορίτσια. Κούρνιασε με τη Λίζη στον εξώστη του σαλονιού, πάνω απ' την πλώρη.


Πέρλια (Ασπρόγατος) - φωτ: Y

[....] Ήξερε πως η Λίζη θα του λείψει. Του έλειπε κιόλας. Μα όλα γίνονται απλά, όταν έχουν πια γίνει. Στρώθηκε στη δουλειά. Βρήκε μια αποθήκη και μετέφερε τα έπιπλα του σπιτιού, θα τα πετούσε όλα μα δε βαστούσε η καρδιά του. Ας αποφάσιζε για την τύχη τους η Πανδώρα. Συσκεύασε σε κιβώτια τα σύνεργα και τα βοηθήματά του κι ό,τι άλλο τού είχε παραγγείλει γραπτώς η Πανδώρα, και τα έστειλε στον Πόρο. Η Πανδώρα είχε αποφασίσει να ξεχειμωνιάσει στον Πόρο. Ο Γιάννης σκεφτόταν να κάνει το ίδιο. θα μοίραζε το χρόνο του ανάμεσα Δελφούς και Πόρο. Ο Πόρος λοιπόν, γινόταν μια μικρή Ιθάκη.

Αντώνης Βουσβούνης


Αντώνη Βουσβούνη, Η παλίρροια
Εκδόσεις: Ερμείας, 1978


(φωτ: Υ.)