16 ~ Ιουλία Δ. Δραγούμη: Στης μουργιάς τον ίσκιο

Η ζωή ξακολουθούσε σαν πάντα στο έμορφο νησί. Τ' αμπέλια τα τρυγούσαν και πατούσαν τα σταφύλια στα πατητήρια' οι εληές ωρίμαζαν και τις έφερναν με τα κοφίνια στο ληοτρίβι. Στα περιβόλια, τα μυρωδάτα άνθη γίνονταν λεμονάκια πράσινα, μεγάλωναν λίγο, λίγο και οι γυναίκες καθησμένες εκεί κοντά στη θάλασσα τα τύλιγαν σε ψιλό χαρτί και τα καΐκια, που περίμεναν στην προκυμαία να τα φορτώσουν, κουνούνταν απάνω στο κύμα.

Πέρασαν δυο χρόνια από τότε που έφυγεν ο Μάνθος και κοντά το Πάσχα ο γέρο Γκίκας, ο μυλωνάς, έστειλε προξενήτρα να ζητήση τη Βιόλα για το γυιο του τον Παναγή. Εκείνη επερίμενε πως θ' αρχίσουν καυγάδες πάλι με τον πατέρα της γιατί ο γαμπρός αυτός που της πρότειναν, αν και μικρόσωμος και κακοφτιασμένος, είχε καλή δουλειά στον Πειραιά κι' ο πατέρας του, ο γέρο Γκίκας, θα του άφηνε πολλά μια μέρα, γιατί ήτον μοναχογυιός. Αλλά κανένας καυγάς δεν έγινε' ο κυρ Στάμος είπε μόνο ένα βράδυ πολύ ήσυχα στη γυναίκα του και στη Βιόλα, πως έδωκε απάντηση στην κυρά Κρινιώ την προξενήτρα, ότι ευχαριστεί για την πρόταση, μα επειδή δεν έχει παρά μια κόρη μονάχα, δε γίνεται να ζουν αυτοί στον Πόρο κ' εκείνη στον Πειραιά. Και το πιο παράξενο, γιατί στον Πόρο τις γυναίκες δεν τις ρωτούν, γύρισε στη Βιόλα και της είπε'

«Καλά δεν έκανα;»

«Πολύ καλά, πατέρα μου», απήντησεν εκείνη.
... ... ...

Ιουλία Δ. Δραγούμη


Ιουλίας Δ. Δραγούμη, Ποριώτικες Ιστορίες - τόμος πρώτος
Εκδόσεις: Ι.Ν. Σιδέρης, 192;


(φωτ: K.)

15 ~ Ζακ Λακαριέρ: Ερωτικό λεξικό της Ελλάδας

Μια επίσκεψη στην Τροιζήνα είναι κυρίως ένα ταξίδι στην ίδια τη μνήμη μας, πάνω σ' ένα λόφο που δεσπόζει πάνω από ένα κοιμισμένο θαλάσσιο στενό και μια πεδιάδα με νυσταλέα πρόβατα, όπου βλέπεις ν' αστράφτουν, εδώ κι εκεί, τα μάρμαρα από κάποιες πλαγιασμένες μέσα στο χόρτο κολόνες.

Η αρχαία τοποθεσία βρίσκεται σχεδόν αντικρυστά στον Πόρο από τον οποίο την χωρίζει ένα απλό κανάλι. Πήγα σ' αυτήν δύο φορές, μία πρώτη όταν πεζοπορούσα στην Πελοπόννησο στα ίχνη του Παυσανία και, αργότερα, στη δεκαετία του '80, μια εποχή που πήγαινα συχνά στον Πόρο.

[....] Δεν έχει καλοχαράξει ακόμα. Ανεβαίνω στο λόφο, κάθομαι πάνω στα χορτάρια και αγναντεύω: δεξιά, πέρα, τα άσπρα σπίτια του Πόρου θα 'λεγες σύριζα στο νερό, σαν υπερκατασκευή σε βυθισμένο καράβι... ... ...

Jacques Lacarrière


Jacques Lacarrière, Ερωτικό λεξικό της Ελλάδας
μετάφραση: Xάρης Παπαδόπουλος, Ιωάννα Χατζηνικολή και Συνεργάτες
Εκδόσεις: Χατζηνικολή, 2001



(φωτ: K.)

Ακόμα:
Ζακ Λακαριέρ: με το ερωτικό λεξικό της Ελλάδας, στο ταξιδεύοντας

14 ~ Αντώνης Δεκαβάλλες: Γης αρραβώνας

Του χαμού μια νύχτα
(να ήτανε Μεγάλο Σάββατο;)
σε δυο στεριές ανάμεσα
και πάντα ανάμεσα σε δυο στεριές
στον Πόρο και το Γαλατά
εκεί στο πέρασμα
μια νύχτα μου το πήρε από το δάχτυλο
το δαχτυλίδι του πατέρα μου.

Αγνάντα στα κουπιά
να μη με πάρει η άβυσσο
και το σκαρμό χτυπώντας χεροπάλαμα
το είδα ν' αστράφτει μια στιγμή
να φεύγει στο άπατο
γης αρραβώνας.

Θάλασσα μνήμη από τα πιο βαθιά της
σε άλλα της περάσματα
ένα πόνο το ξανάφερε
και μου το φόρεσε και πάλι
και ριζά-ριζά στο δάχτυλο,
μόνο που πώς να ξεδιαλύνω
εδώ στα σκοτεινά τι όψη
μένει σκαλιστή στην πέτρα επάνω
τη δετή μες στο παλιό χρυσάφι;

Αντώνης Δεκαβάλλες


η λέξη, τχ. 49
Νοέμβρης '85



(φωτ: Υ.)