33 ~ Αχιλλεύς Α. Κύρου: Ωμορφιά!
Ενώ η βενζινάκατός μας προχωρούσε στα ήσυχα νερά του Στενού, που έμοιαζε μάλλον σαν λιμνοθάλασσα παρά σαν αληθινή θάλασσα, η Αργυρούλα μού έδειχνε τα χαρακτηριστικά σημεία του τοπίου: τον Γαλατά, την περίφημη Κοιμωμένη, της Αδέρες, και με προκαλούσε να θαυμάσω μαζή της την εντελώς ιδιότυπη ωμορφιά που είχε το τοπίο. Εγώ εθαύμαζα μάλλον την εξαιρετική αντίληψι του ωραίου και του γραφικού, που είχε μέσα του αυτό το κορίτσι, την χαρακτηριστική εκείνη ικανότητα να απορροφά ό,τι ώμορφο ήταν γύρω της και να το μεταβάλλη σε εσωτερικώτερη συγκίνησι, την ικανότητα εκείνη που δίνει ο Θεός μόνο στης εξαιρετικές φύσεις.
Σε μια στιγμή τής είπα:
- Μαζή μου δεν πιστεύω να έχης αυτούς τους φόβους που σε βασανίζουν συνήθως. Καμμιά απ' της κυρίες που είναι μαζή μας δεν θα σε ζηλεύη, γιατί της πήρες το "φλερτ" της.
(φωτ: Υ.)
[....] Ήταν το βράδυ που εδόθηκε στον "Αβέρωφ" η μεγάλη εκείνη δεξίωσις. Την προηγουμένη ημέρα είχε φθάσει στον Πόρο μαζή με τον "Αβέρωφ" η μοίρα των γυμνασίων. Και το ήρεμο νησάκι είχε βρη καινούργια ζωή. Οι ναύτες ξεχύθηκαν στην χώρα, στα σπήτια των - όσοι ήταν Ποριώτες - στα καφενεία και τα καπηλιά. Οι αξιωματικοί συγκεντρώθηκαν πάλι στο Προγυμναστήριο και στης κομψές επαύλεις, που είναι γύρω. Μαζί με τους ναυτικούς, ή μάλλον μια-δυο μέρες πριν, είχαν φθάσει στον Πόρο και είχαν γεμίσει τα απλά του ξενοδοχεία μερικές κοσμικές παρέες, που φαίνονταν να παρακολουθούν συστηματικά τους αξιωματικούς του Ναυτικού στης μετακινήσεις τους.
Όλη αυτή η κίνησις και η ζωή φαινότανε να νευριάζη την Αργυρούλα, να αυξάνη την μελαγχολία της. Και - τώρα που ήξερα το μυστικό της - μπορούσα να την καταλάβω...
(φωτ: Κ.)
[....]ενώ απ' το κατάστρωμα έφθαναν ως κάτω οι εύθυμοι τόνοι ενός φοξ-τροττ, η βενζινάκατός μας απομακρύνθηκε απ' το θωρηκτό. Ένα από τα δύο αντιτορπιλλικά, που ήταν αγκυροβολημένα εκεί κοντά, είχε ανάψη τον προβολέα του, ο οποίος πότε εφώτιζε τον "Αβέρωφ", και πότε φαινότανε να ψάχνη να βρη κάτι στην ξηρά και εφώτιζε με μια παραμυθένια λάμψι τα άσπρα σπητάκια και τα πεύκα του Πόρου. Για κανένα-δυο λεπτά η φωτεινή του ακτίνα εσταμάτησε επάνω στη βενζινάκατό μας και την παρακολούθησε στο δρόμο της.
Αχιλλεύς Α. Κύρου
Νέα Εστία, τχ. 183 και τχ. 184
1 Αυγ. και 15 Αυγ, 1934
-αρχείο EKEBI-
(φωτ: Υ.)
Σε μια στιγμή τής είπα:
- Μαζή μου δεν πιστεύω να έχης αυτούς τους φόβους που σε βασανίζουν συνήθως. Καμμιά απ' της κυρίες που είναι μαζή μας δεν θα σε ζηλεύη, γιατί της πήρες το "φλερτ" της.
(φωτ: Υ.)
[....] Ήταν το βράδυ που εδόθηκε στον "Αβέρωφ" η μεγάλη εκείνη δεξίωσις. Την προηγουμένη ημέρα είχε φθάσει στον Πόρο μαζή με τον "Αβέρωφ" η μοίρα των γυμνασίων. Και το ήρεμο νησάκι είχε βρη καινούργια ζωή. Οι ναύτες ξεχύθηκαν στην χώρα, στα σπήτια των - όσοι ήταν Ποριώτες - στα καφενεία και τα καπηλιά. Οι αξιωματικοί συγκεντρώθηκαν πάλι στο Προγυμναστήριο και στης κομψές επαύλεις, που είναι γύρω. Μαζί με τους ναυτικούς, ή μάλλον μια-δυο μέρες πριν, είχαν φθάσει στον Πόρο και είχαν γεμίσει τα απλά του ξενοδοχεία μερικές κοσμικές παρέες, που φαίνονταν να παρακολουθούν συστηματικά τους αξιωματικούς του Ναυτικού στης μετακινήσεις τους.
Όλη αυτή η κίνησις και η ζωή φαινότανε να νευριάζη την Αργυρούλα, να αυξάνη την μελαγχολία της. Και - τώρα που ήξερα το μυστικό της - μπορούσα να την καταλάβω...
(φωτ: Κ.)
[....]ενώ απ' το κατάστρωμα έφθαναν ως κάτω οι εύθυμοι τόνοι ενός φοξ-τροττ, η βενζινάκατός μας απομακρύνθηκε απ' το θωρηκτό. Ένα από τα δύο αντιτορπιλλικά, που ήταν αγκυροβολημένα εκεί κοντά, είχε ανάψη τον προβολέα του, ο οποίος πότε εφώτιζε τον "Αβέρωφ", και πότε φαινότανε να ψάχνη να βρη κάτι στην ξηρά και εφώτιζε με μια παραμυθένια λάμψι τα άσπρα σπητάκια και τα πεύκα του Πόρου. Για κανένα-δυο λεπτά η φωτεινή του ακτίνα εσταμάτησε επάνω στη βενζινάκατό μας και την παρακολούθησε στο δρόμο της.
Αχιλλεύς Α. Κύρου
Νέα Εστία, τχ. 183 και τχ. 1841 Αυγ. και 15 Αυγ, 1934
-αρχείο EKEBI-
(φωτ: Υ.)
αναρτήθηκε από το χρήστη Κατερίνα Στρατηγοπούλου-Μ. στις
29.10.11
